Stefan Śnieżko: Zarys biografii

 Biografia Stefana Śnieżki napisana została w 2022 roku na bazie przeprowadzonych z nim kilkunastu rozmów, uzupełnionych następnie dokumentami. [...] Starałem się zachować oryginalne brzmienie wypowiedzi Stefana Śnieżki (zostały wyróżnione kursywą), choć czasem pozwalałem sobie na pewne modyfikacje, wynikające z prozaicznego powodu: rozmowy z nim są inspirujące, rozmawialiśmy godzinami, wielokrotnie wracając do niektórych motywów. Były to rozmowy o konkretach, ale i o sprawach nieistotnych (pozornie nieistotnych, jak się potem okazało). Istotniejsze wydaje się zachowanie ducha wypowiedzi.

Starałem się do minimum ograniczyć swoje uwagi. Nie do końca mi się to udało – zamieściłem też swoje rozważania, dygresje, roztrząsania niektórych kwestii. To „wina” Śnieżki – przekornie napiszę, kiedy wrócę do myśli o inspirującym charakterze naszych rozmów. Czasem stosuję obszerne wyjaśnienia. To celowy zabieg. Dla ludzi pamiętających tamte czasy (mówimy zwłaszcza o latach PRL-u i „Solidarności”) mogą wydawać się niepotrzebnymi wtrętami. Celem (ba, marzeniem!) autora jest jednak, by po biografię Stefana Śnieżki sięgnęli też i młodzi ludzie, pokolenie XXI wieku. Dlatego nawet te wszystkie „oczywiste oczywistości” (jak powiedział kiedyś jeden ze znanych polityków) są ważne. Znalazły się też – za co z góry przepraszam, ale inaczej nie mogłem tego ująć – dwa zwroty uważane za wulgaryzmy. Całość napisana jest w duchu sine ira et studio, słów, które Tacyt umieścił na początku swego dzieła Annales (Roczniki), zapewniających o obiektywizmie autora – bez gniewu i bez upodobania, bezstronnie i obiektywnie.

Fragment Tytułem wprowadzenia