O polskiej biedzie w latach 1990-2015. Definicje, miary i wyniki

Lata 1990–2015 były okresem szczególnym, czasem budowania, a nie walki. Tworzenie rynkowego systemu gospodarczego i demokracji liberalnej, mimo ekonomicznego sukcesu i społecznego poparcia, generowało koszty. Syntetycznym ich wyrazem było ubóstwo i wykluczenie części społeczeństwa z uzyskiwania korzyści z budowy nowych warunków życia. Stanisława Golinowska, od lat kierująca  projektami badań na temat polskiej biedy, opisuje i wyjaśnia w książce ten proces. Prezentuje dane, metody badawcze oraz informacje o literaturze przedmiotu.

Książka Stanisławy Golinowskiej, napisana zrozumiałym i komunikatywnym językiem, stanowi bardzo dobry przegląd kategorii analitycznych i metod badania problematyki ubóstwa w Polsce i w innych krajach. Praca ta wykorzystuje bogatą bazę empiryczną, (…) jest ważnym wkładem w analizę procesów społeczno-ekonomicznych dokonujących się w okresie tzw. transformacji postsocjalistycznej. Czytałem ją z wielkim zainteresowaniem i zarazem uznaniem.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Jerzego Wilkina

Na uznanie zasługuje także wykraczające poza zdefiniowane w tytule ramy czasowe omówienie problematyki najhojniejszego świadczenia pieniężnego wprowadzonego już po 2015 roku, czyli 500+, i rozważania na temat jego potencjalnych konsekwencji.
Z recenzji wydawniczej dr. Wojciecha Woźniaka

Prof. dr hab. Stanisława Golinowska – absolwentka ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego, autorka licznych prac z dziedziny polityki społecznej, rynku pracy oraz ochrony zdrowia, prekursorka badań nad ubóstwem w Polsce. Prowadziła międzydyscyplinarne projekty znane jako Polska bieda I, II i III. Od wielu lat związana z Instytutem Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie oraz Instytutem Zdrowia Publicznego Collegium Medicum UJ w Krakowie, kierowała kolejno obiema placówkami. Należy do grona założycieli fundacji CASE i jako jej fellow uczestniczy w licznych międzynarodowych projektach badawczych, a także kieruje nimi.