Użycie siły zbrojnej między państwami w świetle międzynarodowego prawa zwyczajowego

Prawo do wojny było tradycyjnie uznawane za przywilej państw, z którego mogły one w sposób nieograniczony korzystać. Doświadczenia dwóch wojen światowych spowodowały, że społeczność międzynarodowa postanowiła ograniczyć prawo do wojny, na początku w okresie międzywojennym, a następnie, zakazując w 1945 r. użycia siły w art. 2 ust. 4 KNZ, a także ustanawiając dwa wyjątki pozwalające na użycie siły w formie prawa do samoobrony w art. 51 KNZ oraz działania w ramach zbiorowego systemu bezpieczeństwa na podstawie art. 42 KNZ.
Celem monografii jest znalezienie odpowiedzi na pytanie o kształt współczesnych norm prawa zwyczajowego, jeśli chodzi o zakaz użycia siły zbrojnej i ewentualne wyjątki od tego zakazu. Pytania badawcze, które zostały postawione w monografii to: czy istnieje norma prawa zwyczajowego zabraniająca użycia siły zbrojnej, a jeśli tak, to jaki jest jej kształt? Czy obok art. 51 KNZ istnieje norma prawa zwyczajowego regulująca prawo do samoobrony, a jeśli tak, to jaka jest jej treść? Czy istnieją inne normy prawa zwyczajowego, które regulują użycie siły zbrojnej i ustanawiają dodatkowe, oprócz prawa do samoobrony, wyjątki od zakazu użycia siły na rzecz jednostronnych interwencji przeprowadzanych przez państwa?
Opracowanie oparto na hipotezie badawczej, zgodnie z którą zakaz użycia siły jest współcześnie regulowany przez normę prawa zwyczajowego, a kształt tej normy jest zbliżony do treści art. 2 ust. 4 KNZ. Jednocześnie inne niż prawo do samoobrony wyjątki od zakazu użycia siły na rzecz jednostronnych interwencji nie są współcześnie dozwolone w prawie zwyczajowym.
ze Wstępu

Należy podkreślić, że problematyka wzajemnej relacji pomiędzy zespołami norm dopuszczających użycie siły zbrojnej w prawie międzynarodowym na podstawie Karty Narodów Zjednoczonych (KNZ) i międzynarodowego prawa zwyczajowego pozostaje niewątpliwie jednym z kluczowych zagadnień współczesnego ius ad bellum. Wbrew pozorom jest to kwestia daleka od jednoznaczności. Dlatego dokonany przez Agatę Kleczkowską wybór tematu podejmującego zagadnienia rekonstrukcji norm prawa zwyczajowego regulujących użycie siły między państwami trzeba uznać za adekwatny i ważny. (…) Należy założyć, że prezentowana książka będzie ważnym głosem w toczącej się debacie naukowej.
z recenzji dr. hab. Michała A. Kowalskiego

Problematyka, której dotyczy książka, jest bez wątpienia ważna praktycznie i zarazem kontrowersyjna w nauce prawa. Z tego choćby względu praca może stanowić w Polsce zauważalny głos w dyskusji o znaczeniu zwyczajowego prawa międzynarodowego i reglamentacji używania w nim siły zbrojnej. 
z recenzji prof. dr. hab. Romana Kwietnia

Agata Kleczkowska – doktor nauk prawnych, adiunkt w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Stypendystka Instytutu Maxa Plancka Publicznego Prawa Porównawczego i Prawa Międzynarodowego w Heidelbergu (2018) oraz Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego (2016). Sprawozdawca w Oxford International Organizations. Autorka publikacji naukowych dotyczących użycia siły, statusu zbrojnych aktorów niepaństwowych i uznania międzynarodowego. W latach 2015–2017 odbyła aplikację adwokacką, w 2018 roku została wpisana na listę adwokatów Okręgowej Rady Adwokackiej w Toruniu.