Lustro dzieciństwa

Istvan Kovacs ur. w 1945 w Budapeszcie; czterdzieści lat temu pisał o sobie, że historycy mówią o nim, że jest poetą, poeci, że jest historykiem, a poeta i historyk, jak się spotkają, mówią, że jest tłumaczem. Rzeczywiście: tak jest. Jako historyk zajmuje się przede wszystkim polsko-węgierskimi kontaktami pierwszej połowy XIX w.; wydał m. in. także po polsku: "Byliśmy z wami do końca... Polacy w węgierskiej Wiośnie Ludów 1848-1849", "Józef Bem - bohater wiecznych nadziei", "Nieznani polscy bohaterowie Węgierskiej Wiosny Ludów, 1848 - 1849". Zainteresowanie dziejami Polski jest zakorzenione w dzieciństwie Istvana Kovacsa, ściślej: w wydarzeniach rewolucji po 1956 roku. Powieść "Lustro dzieciństwa" pisał przez 25 lat. Ukazała się 1998, a osiem lat później - z okazji pięćdziesiątej rocznicy wybuchu rewolucji węgierskiej - na jej podstawie powstał film fabularny pt. "Chłopcy z Budakeszi". "Musiałem napisać swą powieść. Przede wszystkim po to, by dać wyraz wdzięczności wobec matki oraz jednej i drugiej babci. Ale także dlatego, że chciałem złożyć hołd osobom, którym wiele w dzieciństwie zawdzięczałem... (...) Musiałem tę powieść napisać również w imię szacunku dla męczenników i bohaterów węgierskiego Października. Główny bohater filmu "Chłopcy z Budakeszi", powstałego powstałego na knwie "Lustra dzieciństwa" to starszy ode mnie o siedem lat Laszlo Marity, który podczas akcji - opisanej zwięźle w powieści - został postrzelony w kręgosłup i zmarł, zanim zdążyli go powiesić." ze Wstępu Autora