Rosja 1991-1993. Walka o kształt ustrojowy państwa

Niniejsza praca poświęcona jest właśnie tej dwuletniej walce o kształt ustrojowy Federacji Rosyjskiej w latach 1991-1993, a więc od momentu oficjalnego rozpadu Związku Sowieckiego aż do pierwszych demokratycznych wyborów i przyjęcia w referendum nowej konstytucji. Prezentowana monografia ma za zadanie przybliżyć i opisać proces zmiany systemowej, której głównym elementem była transformacja ustrojowa. Zachodziła ona w specyficznych warunkach, w których determinantą był przede wszystkim konflikt polityczny, obejmujący swym zasięgiem wszystkie sfery życia społeczeństwa, a także przybierający różne formy.

Nie ulega wątpliwości, iż morfologia stosunków wewnątrz nowych elit Rosji stała się czynnikiem kształtującym scenę polityczną oraz społeczno-gospodarczą państwa przez najbliższe lata. Odbiciem tychże relacji był konflikt polityczny pomiędzy władzą wykonawczą, reprezentowaną przez prezydenta i podległe mu struktury administracji, a władzą ustawodawczą, która spoczywała w rękach zjazdu Deputowanych Ludowych i Rady Najwyższej Federacji Rosyjskiej wraz z podległymi im terenowymi organami przedstawicielskimi. Kolejnym bardzo ważnym punktem, który w tym okresie w sposób znaczący wpływał na inicjowane procesy w Rosji było społeczeństwo rosyjskie, które otwarcie wyrażało swój stosunek do zachodzących wydarzeń oraz osób odpowiedzialnych za kierowanie państwem. O tym, jak ważne było uzyskanie poparcia obywateli dla wdrażanych reform, przekonani byli wszyscy ówcześni rosyjscy politycy. Toteż nie
raz dało się zauważyć, iż w podejmowanych przez decydentów strategiach działania krył się czysty pragmatyzm, dyktowany chęcią pozyskania przychylności społecznej. W tego typu działaniach prym wiódł prezydent Jelcyn, któremu rola „trybuna ludowego” bardzo odpowiadała, albowiem często przynosiła pożądane przez tego polityka efekty.