Urojenia płciowe. Jak dzięki naszym umysłom, społeczeństwu i neuroseksizmowi powstają różnice między kobietami a mężczyznami

Możemy być uprzedzeni, nawet jeśli tego nie chcemy. Myślę, że niewiele osób przyznałoby, że kobiety należy oceniać zgodnie z wyższymi, trudniejszymi i zmiennymi standardami; karać je za zachowanie akceptowane u mężczyzn; albo uznawać za słuszne, że płaci się im mniej za tę samą pracę. Jednak, gdy kategoryzujemy kogoś jako mężczyznę lub kobietę […], automatycznie aktywujemy skojarzenia związane z płcią i odbieramy go/ją przez filtr kulturowych przekonań i norm. To seksizm, który zszedł do podziemia – nieświadomy i niezamierzony.

Zmagania empiryczne nad neuronalnymi różnicami płciowymi rozpoczęły się na poważnie w połowie XIX wieku. Ustalenia wiktoriańskich naukowców były „kluczowym źródłem… sprzeciwu” wobec prawa wyborczego kobiet i równego dostępu do edukacji wyższej. […] Miejsce taśm mierniczych i wag zajęły potężne technologie neuroobrazowania […]. Najwyższej próby nowoczesne skanery dają nam bezprecedensowe informacje na temat struktury i działania mózgu. […] ważne zatem, byśmy nie wpadli w te same pułapki. Kiedy pewnie stawiamy tezy o głęboko zakorzenionych różnicach psychologicznych między kobietami a mężczyznami, to nie dostrzeżemy fałszywych odkryć, raczkującej nowej technologii, niejasnej zależności między strukturą mózgu a funkcjami psychologicznymi oraz trudności z wnioskowaniem o stanach psychologicznych na podstawie danych z neuroobrazowania.