To, co nie ginie. Reminiscencje poetek i poetów

Publikacja wpisuje się w nowy nurt badań nad pamięcią indywidualną w dyskursie literaturoznawczym. Zebrane w tej monografii studia poruszają temat poetyckich reprezentacji doświadczenia znanego w psychologii jako tzw. efekt reminiscencji, czyli napływ wspomnień, w których powraca się do czasów dzieciństwa i młodości. Autorka zainspirowana pracami Douwe’a Draaismy (m.in. „Księga zapominania” 2012, „Fabryka nostalgii. O fenomenie pamięci wieku dojrzałego” 2010) kontynuuje refleksję nad pamięcią autobiograficzną w poezji, tym razem w aspekcie wspomnienia. Na podstawie przykładów wybranych z twórczości Tadeusza Różewicza, Julii Hartwig, Wisławy Szymborskiej, Bogusławy Latawiec i Waldemara Żyszkiewicza można stwierdzić, że prywatny gest upamiętnienia jest rodzajem społecznej praktyki komemoracji. Pragnienie poetów, ażeby ocalić od zapomnienia to, co jest dla nich najważniejsze, okaże się głęboko humanistyczną pochwałą świata pamięci, kulturowego wzorca, atramentu poezji.