Tajemnice szpiegostwa angielskiego

W jaki sposób Anglia zaopatrywała Niemcy podczas wojny?Nie było w historii świata przykładu równie górującej sytuacjiekonomicznej, jak ta, w jakiej znaleźli się alianci w 1914.Anglia miała w rękach swoich kontrolę na morzu, a tym samym posiadałabroń nieodpartą.Od pierwszych miesięcy 1915 stanęłyby Niemcy wobec zupełnego brakuśrodków opałowych, gdyby węgiel angielski nie był nadsyłany wielkimitransportami do państw Skandynawskich. Tak, w ciągu jednego tylkomiesiąca września 1914 roku otrzymała Szwecja 33 000 ton węgla, któregocałkowitą niemal ilość pochłonęły państwa Centralne.Dzięki niepojętej tej rozrzutności mógł Ludendorff odmówić dostarczeniaspośród szeregów swojej armii 50 000 górników do kopalni Ruhry,oświadczając: „Nie ma potrzeby osłabiania naszej armii; pracują za nasgórnicy angielscy”.Eksport węgla do Szwecji rychło wzrósł do olbrzymiej cyfry 100 000 anawet 150 000 ton miesięcznie, zatem z górą do podwójnej ilości rocznejz przed wojny.Sir Ralph Paget, ambasador brytyjski w Kopenhadze, sygnalizował również,że węgiel ten przeznaczony będzie na zabijanie żołnierzy angielskich”.Nie raczono wszelako dać posłuchu jego głosowi.Niemcom brak było nadto pewnych substancji oleistych, które, przezwydobywanie z nich gliceryny, umożliwiają fabrykację środków wybuchowych.Otóż oleiste ziarna te rosną wyłącznie w krajach gorących, jak Indie,Argentyna, Egipt i Afryka zachodnia. Brak ziaren oleistych nieodwołalniepozbawiał Niemcy i Austrię gliceryny, a tym samym materiałów wybuchowych.Ale sama Dania otrzymała 75 000 ton tych ziaren w 1915 i 80 000 w 1916.Pamiętajmy zaś, że przed wojną import ziaren tych do Danii nie dosięgałnawet 3 000 ton.Zatem handlowa flota angielska, pozostająca pod ochroną i protektoratemMarynarki Królewskiej, użyta była do dostarczania Niemcom niezbędnych dodalszego prowadzenia wojny materiałów wybuchowych. Bohaterscy brytyjscyżołnierze, śpiący snem wiecznym na równinach północnej Francji, ponieśliw ten sposób śmierć z ręki własnych swoich  braci.