Wiek skrajności. Spojrzenie na krótkie XX stulecie

Czwarty, dopełniający monumentalny cykl poświęcony historii XIX wieku, tom fundamentalnego dzieła brytyjskiego historyka, pozwalający zrozumieć destrukcyjną i zarazem twórczą naturę ostatniego stulecia. Osobisty i erudycyjny wykład historii od początku I wojny światowej do rozpadu Związku Radzieckiego w roku 1991.

Wielowymiarową narrację historyczną wzmacniają wyraziste poglądy autora i perspektywa zarazem świadka jak i uczestnika wydarzeń oraz szczególny dar syntezy, pokazujący wydarzenia polityczne w związku z przemianami gospodarczymi, rozwój nauki i kultury na tle dziejów postępu cywilizacyjnego, wojen i ludobójstwa. Całość tworzy potoczyście opowiedzianą historię, w której Hobsbawm stawia trudne pytania i udziela nieoczywistych odpowiedzi.

„Takich intelektualistów już nie ma. Hobsbawm zjednywał szerokością horyzontów, wielojęzycznością, erudycją i przede wszystkim niezależnością”.

– Józef Pinior

Eric Hobsbawm (1917–2012) – brytyjski historyk austriackiego pochodzenia, członek Akademii Brytyjskiej, długoletni wykładowca Birkbeck College na Uniwersytecie Londyńskim. Wybitny badacz historii nowoczesnej, zwłaszcza XIX i XX wieku, teoretyk nacjonalizmu (autor pojęcia „wynalezionych tradycji”), historyk idei. Nakładem Wydawnictwa Krytyki Politycznej ukazała się jego książka Jak zmienić świat. Marks i marksizm 1840–2011 (2013) oraz trylogia poświęcona historii długiego wieku XIX: Wiek rewolucji, Wiek kapitału i Wiek imperium (2014–2016).