Farsy-misteria. Przedstawienia Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów (1959-1960)

Książka niniejsza, zgodnie ze swoim podtytułem, poświęcona jest próbom rekonstrukcji i reinterpretacji czterech pierwszych przedstawień zrealizowanych przez Jerzego Grotowskiego w Teatrze 13 Rzędów w Opolu, którym wraz z Ludwikiem Flaszenem kierował od połowy roku 1959. Te cztery przedstawienia to kolejno: Orfeusz według dramatu Jeana Cocteau, Kain na podstawie dramatu George’a Gordona Byrona, Misterium buffo według Włodzimierza Majakowskiego i Siakuntala na podstawie dramatu Kalidasy.

Dariusz Kosiński (ur. 1966), profesor w Katedrze Performatyki Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Zajmował się historią i teorią sztuki aktorskiej XIX wieku (Sztuka aktorska Wandy Siemaszkowej, Kraków 1997; Sztuka aktorska w polskim piśmiennictwie teatralnym XIX wieku…, Kraków 2003; Dramaturgia praktyczna. Polska sztuka aktorska XIX wieku w piśmiennictwie teatralnym swej epoki, Kraków 2005). W latach 2005–2008 kierował projektem badawczym „Polskie piśmiennictwo teatralne XIX wieku”, którego efektem jest m.in. redagowana przez niego seria o tej samej nazwie (ostatnio opublikował w niej wybór pism teatralnych Józefa Kotarbińskiego). Przez kilka lat zajmował się badaniami nad swoistością polskiej tradycji teatralnej i performatywnej, opublikował: Polski teatr przemiany (Wrocław 2007) oraz autorską syntezę dziejów polskich przedstawień Teatra polskie. Historie (Warszawa 2010; Nagroda Znaku i Hestii im. księdza Józefa Tischnera 2011; Nagroda Naukowa im. Jerzego Giedroycia, 2012). Rozwija te badania w kierunku analiz współczesnych przedstawień i dramatów społecznych, m.in. związanych z katastrofą smoleńską (Teatra polskie. Rok katastrofy, Warszawa 2012). Odrębny przedmiot jego badań zajmują twórczość i idee Jerzego Grotowskiego; jest autorem popularnej biografii artysty Grotowski. Przewodnik (Wrocław 2009) oraz książki Grotowski. Profanacje poświęconej spektaklom Dziady, Kordian, Akropolis (Wrocław 2015). W latach 2010–2013 był dyrektorem naukowym Instytutu im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Należał do zespołu redakcyjnego Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego (Warszawa 2012). Zajmuje się także interpretacją dramatu (m.in. książka Sceny z życia dramatu, Kraków 2004). Wspólnie z Ireneuszem Guszpitem przygotowuje edycje pism teatralnych Juliusza Osterwy (Przez teatr – poza teatr, Kraków 2004; Antygona, Hamlet, Tobiasz…, Kraków 2007). Od kwietnia roku 2014 jest zastępcą dyrektora Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.