Nowe życie na zgliszczach. Bund w Polsce w latach 1944-1949

Celem monografii Nowe życie na zgliszczach. Bund w Polsce w latach 1944-1949 jest pokazanie mało znanej i pomijanej w historiografii działalności Bundu w realiach powojennych. Zabrakło w nich przedwojennych liderów partii ze wszystkich szczebli jej struktur organizacyjnych oraz zainteresowania programem tej partii wśród ocalałego proletariatu żydowskiego, który ją współtworzył przed wojną.

Na przekór stwierdzeniom Marka Edelmana, że Bund po II wojnie światowej prawie nie istniał i nic nie znaczył, że był to wyłącznie ruch społeczny stworzony z sentymentu za przeszłością, Autorka ukazuje działalność Bundu jako partii – zdziesiątkowanej, ale wciąż żywej, która w nowych realiach próbowała zmodyfikować swój program polityczny i zaznaczać obecność na tzw. żydowskiej ulicy, czyli na forum Prezydium Centralnego Komitetu Żydów w Polsce i w komitetach żydowskich oraz na polskiej scenie politycznej.

Autorka przedstawia ewolucję programu partii, która nastąpiła w wyniku tragicznych konsekwencji wojny, oraz nowe odczytanie trzech głównych filarów ideowych Bundu, na których opierał się od początku istnienia, i ich znaczenie dla bundowców po wojnie: dojkajt (tutejszość); miszpochedikajt (rodzinność); jidyszkajt (żydowskość, to co związane z kulturą i językiem jidysz).