Interfejs dla osób z dysfunkcją wzroku. Model kognitywny i przykład dobrej praktyki

 Problem interfejsu dla osób z różnego typu dysfunkcjami jest badany od lat. Powstało wiele reguł, heurystyk i zaleceń dotyczących zwłaszcza interfejsu WWW. Punktem odniesienia musi być w tym wypadku obejmujący różne dysfunkcje i stale aktualizowany zestaw zaleceń odnośnie do jego budowy: Web Content Accessibility Guidelines (WCAG2). Osoby z dysfunkcją wzroku są skazane głównie na percepcję słuchową, zatem przygotowany dla nich interfejs użytkownika musi być tekstem. Autorzy sądzą, że zalecenia WCAG2 staną się bardziej zrozumiałe dla programistów i projektantów, kiedy poznają oni kognitywne mechanizmy przetwarzania informacji językowej. Leżą one bowiem u podstaw WCAG2, jednak sam standard ich nie omawia. Założenie to zdecydowało o kształcie niniejszej książki.