Znaki i symbole w przestrzeni publicznej

Książka stanowi zbiór dwudziestu sześciu artykułów autorstwa historyków z państw Europy Środkowej i Wschodniej (polskich, czeskich, słowackich, ukraińskich i rosyjskich), poświęconych funkcjonowaniu znaków i symboli w przestrzeni publicznej. W swojej istocie tworzą one ważną komponentę ikonosfery, będącej jednym z filarów kultury europejskiej. Geneza wielu z nich sięga okresu średniowiecza (m.in. herb, znak notarialny) lub czasów jeszcze odleglejszych (m.in. pieczęć), stąd wyznaczono rozległe ramy chronologiczne obejmujące okres od średniowiecza do czasów współczesnych. Poruszana bowiem przez badaczy problematyka daje się poznać tylko w „historii długiego trwania”. Koncentruje się wokół zagadnień, które prowadzą w konsekwencji do odpowiedzi na pytanie o miejsce i rolę badań nad znakiem i symbolem na gruncie nauk humanistycznych, a także, co bardzo ważne, o możliwości i potrzebę ich zastosowania we współczesnym życiu społecznym, zwłaszcza w procesie kreacji nowych symboli wspólnot samorządowych i uniwersyteckich.         Autorzy wskazują, że dzisiejsze znaki i symbole nie mogą funkcjonować bez konotacji historycznych, a ich odczytanie związane jest z istnieniem ukształtowanego przez stulecia kodu.